Onte vimos case toda a película El señor Ibrahim y las flores del Corán. Gustounos moito xa que Momó, que foi o que máis lle gustou a Leticia, facíao moi ben de feito agradounos máis na película que no libro. Pensa Lucía que tampouco o facía nada mal o señor Ibrahim pero o pai de Momó era odioso, se xa era malo no libro, na película moito máis. Tamén comenta Leticia que, aínda que é unha historia triste, a música que poñen tan alegre, dos anos 60, quítalle esa tristura á película.
O xantar foi moi divertido, as croquetas e as empanadillas estaban riquísimas, se non preguntádelle a Carlos. Durante a comida estivemos falando dos nosos daimonios, xa case todos os dixemos, só faltan Gloria e Catalina, que se resisten. Entre todos escollémos os da xente que non tiña, pasamos un rato ben divertido. Xa hai que pensar na próxima xuntanza!
Leticia e Lucía.
