Ángeles y demonios

Aínda que Marina nos pediu que comentasemos a película de La brújula dorada eu vou facer oídos xordos para recomendarvos outra novela, Ángeles y demonios, de Dan Brown, o exitoso escritor do Código da Vinci. Nun laboratorio de máxima seguridade, aparece asasinado un científico cun extraño símbolo grabado a lume no seu peito. Para o profesor Robert Langdon, protagonista tamén do Código da Vinci, non cabe dúbida algunha: os Illuminati, os hombres enfrontados á Igrexa desde os tiempos de Galileo, regresaron. E desta volta dispoñen da máis mortífera arma que creou a humanidade, un artefacto co que poden gañar a batalla final contra o seu eterno inimigo. Acompañado dunha nova científica e un audaz capitán da Guarda Suiza, Langdon comeza unha carreira contra reloxo, nunha búsqueda desesperada polos recobecos máis ocultos do Vaticano e en xeral de toda Roma. Necesitará todos os seus coñecemento para descifrar as claves ocultas que os Illuminati deixaron a través dos siglos en manuscritos e templos, e todo o seu valor para vencer ao despiadado asasino que sempre parece levarlle a dianteira.

Gran parte das accións que aparecen nesta novela transcorren en numerosas basílicas e templos da capital italiana por iso este é un libro que recomendo especialmente a todos aqueles que visitaron esta cidade. Non por isto deixa de ter interés para os que non a visitaron pois a trama é completamente comprensible aínda que non se coñezan os escenarios nos que transcorre. Estase a falar tamén da estrea do filme baseado nesta historia para maio do 2009.

Máis sobre o s. Ibrahim e as flores do corán

TÍTULO: El Sr Ibrahim y las flores del Corán

AUTOR: Eric-Emmanuel SChmitt.

El señor Ibrahim y las flores del Corán é un canto a concordia e a paz entre as persoas. Trata da amizade que se entabla entre dúas soidades, unha que comeza a vivir e outra que se atopa ó final do percorrido. Entre Momo (un adolescente), e un ancián Ibrahim, que leva unha existencia triste e rutinaria, detrás do mostrador da súa tenda de comestibles. O neno é xudeo e o tendeiro musulmán. Pero estas diferencias non teñen ningunha importancia, o esencial é que son complementarios. Momo dalle ó ancián a última xustificación na súa vida e o Sr Ibrahim infúndelle ó xove a confianza plena de sabiduría que precisa par ao seu crecemento interior. Unha marabillosa relación, intelixente, sensible e chea de humor.

Ademais non é un libro que teña que ver coa relixión, a pesar do seu título, ten máis que ver coa forma de entendela, coa razón e coa liberdade. Ibrahim é un home respetuoso do Corán, pero as súas crenzas non menoscaban o seu humanismo, a súa filosofía da vida que é a que vai transmitindo o seu xove amigo. Non importa pois a relixión senón as persoas e a vida. Momo é un rapaz que vive só nunha casa da Rúa Azul, onde o Sr Ibrahim ten a súa tenda, e nela vive sentimentos de egoismo e indiferencia (do seu pai que o abandona), tamén vive a súa primeria experiencia amorsosa e a súa primeira decepción cunha veciña da súa idade, e tamén entra no mundo do sexo da man das mulleres que exercen a prostitución no seu barrio. O Sr Ibrahim ensinaralle outras cousas importantes no muno.

Este libro forma parte da triloxía do invisible, que reúne tres narracións breves en torno ás relixión. Os outros títulos son 'Milarepa' (unha reflexión sobre o budismo) e Oscar e Mamie Rose (sobre o cristianismo).

Dende o meu punto de vista esta é unha obra de paz, e agora que se está acercando a celebración do día da paz (30 de xaneiro) é un momento ideal para a súa lectura e tamén para vela ( é unha fermosa película) da que falaremos outro día e tamén unha obra de teatro... ¡A ELIXIR!

El señor Ibrahim y la flores del Corán

Para a elección de unha nova lectura no noso clube, presentámosvos esta suxerencia: El señor Ibrahim y las flores del Corán. A nós pareceunos un libro entretido e que engancha, cun vocabulario sinxelo. Un pouco impactante (sobre todo a primeira frase), según Leticia. É moi bonito o cariño que se acaban collendo entre eles dous, Momó e o señor Ibrahim, pensa Lucía. A imaxe que se reflicte no libro de Europa e do mundo enteiro, na viaxe que fan os dous, un mundo sen fronteiras, foi o que máis lle gustou a Catalina do libro. O que non nos gustou a ningunha das tres é a soidade na que o pai de Momó o deixa vivir e que a súa nai o abandonara. A nós gustounos moitísimo, recomendámosvos lelo a todos, podédelo coller na biblioteca.