Vittorio Giardino

Vacacións fatais é o título dunha serie de contos gráficos publicados polo autor boloñés Vittorio Giardino. Vittorio Giardino, un dos grandes autores de novela gráfica europeo, ofrécenos un volume de historias curtas nas que o fío condutor son as vacacións dos seus protagonistas. Coa ironía e a sutileza gráfica que o caracterizan, Giardino narra catro viaxes de soño entre medos, rebelións y remordementos."As vacacións son una época do ano na que desexamos que os soños se fagan realidade, pero, ás veces, os nosos propios soños poden sorprendernos e deixar ao descuberto o verdadeiro xogo das aparencias, os disimulos e as mentiras".

José Manuel Caballero Bonald

Si es cierto, como opinaba Aristóteles, que la historia cuenta lo que sucedió y la poesía lo que debía suceder, habrá que aceptar que la poesía puede efectivamente corregir las erratas de la historia y que esa credulidad nos inmuniza contra la decepción", ha señalado el Premio Cervantes 2012. Tiene 86 años. Es poeta en la era de la informática, cita a Aristóteles en la aldea en la que internet ha convertido al mundo.
La biografía literaria del escritor depende tanto de los libros que ha escrito como de los que ha leído, según indica: "Todos ellos constituyen como una especie de espejo múltiple donde me veo frecuentemente reflejado, y en todos ellos se alojan no pocos de mis descubrimientos de la vida precisamente porque también en esos libros descubrí otras vidas, experimenté la sensación de que algo había allí que me ofrecía la posibilidad de compartir un mundo ignorado y excitante". Sus palabras restituyen las bibliotecas al podium del honor. También las modestas bibliotecas de escuela en las que trabajamos

J. R. R. Tolkien

Non  todo o mundo sabe quen foi John Ronald Reuel Tolkien. Imaxinade a un cabaleiro de Oxford pulcro, conservador, rutinario e devoto ata o  exceso. Estereotipo puro. Unha aséptica aparencia en traje de 'tweed' que esconde unha bomba de reloxería dentro. Con ananos, elfos, dragóns, magos e orcos. A historia da Terra Media.Contan os que o trataron que si J.R.R. Tolkien (Bloemfontein, Sudáfrica, 1892 - Dorset, Inglaterra, 1973) tivera habitado o seu universo, tería sido un hobbit, ese amante do sosego da fortaleza-fogar desde a que se desborda o cuento. Desde pequen apreixárono a linguaxe e a mitoloxía: llegou a saber grego, latín, francés, inglés, galés, gótico, finlandés, islandés e noruego antigo e alto alemán antigo. Y non contento con iso, dedicouse a inventar sonidos e novas linguas. El sempre dixo que a filoloxía era a orixe da súa obra e chegou a desenvolver  ata tres idiomas, cos seus dialectos, para o seu mundo inventado. Imos ler O hobbit, imos ver a película e imos querer ler e ver máis.

Toca falar de amor

Estamos en febreiro. Xa se sabe que -non queda máis remedio- toca falar de amor. Para tal fin imos espoliar todos os nosos poetas favoritos ( a Manuel María, a Novoneira, a Curros, a Rosalía,...). O caso é atopar versos engaioladores. Ou versos que acompañen a chorar, porque a adolescencia igual ri que chora.

Despois leremos un autor brasileiro que deste tema sabe moito: Jorge Amado. A miña obra favorita é Tocaia grande. Dela entresacaremos algunhas páxinas, e, para acompañalas, non sei se seremos quen de achegarnos á cociña brasileira na nosa próxima cita gastronómica dos luns.

Blacksad

Blacksad é unha serie de novelas gráficas francesa, creada e desenvolta polos  españois Juan Díaz Canales como guionista  e Juanjo Guarnido como debuxante. O contexto xeral da serie  sitúase nos Estados Unidos despois da  Segunda Guerra Mundial, nos comezos da Guerra Fría. Un lugar entre as sombras, Artic-Nation,  Alma roxa, e  O inferno, o silencio son os catro títulos que compoñen a serie. Acción, intriga, corrupción, política, falsedades, racismo,violencia… semella case a sección de noticias de calquera diario. Plena actualidade.

Noite de Defuntos

Apetecianos moito pasar medo -un pouco, sen esaxerar-, para celebrarmos como convén a Noite de Defuntos. Lemos unha escolma de contos de terror: Poe, Maupassant e Lovecraft. Non hai a menor dúbida: o que máis medo mete é Lovecraft. Ten algo de visionario, algo freudiano e tamén algo de ciencia ficción. Temos as Obras Completas dos tres autores, e agora, entre todos, cómpre escoller os contos. E despois, para nos divertir, veremos a película A lenda de Sleepy Hollow, dirixida por Tim Burton e protagonizada por Johnny Depp ,que -por si non o sabedes- está baseada nun relato escrito por Washington Irving en 1820, na súa coleccion: The Sketch Book of Geoffrey Crayon.

Un xiro decisivo

Andrea Camilleri é un dos máis famosos escritores sicilianos. Quería escribir "italianos", pero Sicilia impúxose. Os oitenta anos xa os cumpliu hai tempo, pero non lle quitaron as ganas de escribir, a imaxinación nin o sentido do humor. ¿E qué me dicides do gusto de vivir? Encántame ler as súas receitas de cociña, o agarimo que pon ao describir unha boa comida. Parece que nos chega desde as súas obras o arrecendo da súa terra, a  benamada Sicilia. Imos comezar a lectura de Un xiro decisivo. Agárdanos o comisario Montalbano.

Reunión Con Fina 20.04.09

Hoxe fumos moi italianos: Comimos Erika's pizza. Comentamos o libro El lector con Fina, José Ramón, Álvaro, e eu, Carliños. O libro trata dun rapaz que se convirte primeiro a adolescente e despois a adulto. Na súa adolescencia o rapaz coñece a unha muller de 32 anos coa que despois mantén relacións sexuais (Que porkiño, aos 15 anos). Ao final meten á muller na cárcel e o rapaz (que xa era universitario) non di que era analfabeta e con eso podería sacala da cadea.A min e a Álvaro parecíanos raro pero posible que un rapaz de 15 anos mantivera unha relación de parella cunha muller de 32 anos (eu coa profe de tecnoloxía, figurádesvolo).

Bicos e poñede moitos comentarios, que non teño ningún :(

Reunión con Cristalina 9/3/09

Hoxe, só estábamos os máis faladores: María e eu, Carlos. Miramos uns textos que nos dera Cristalina previamente. Comimos bocatas, patacas e biscoito made in María. Bikos e poñede moitos comentarios.

O libro que non lemos!!!

Pero non foi porque fora malo, senón porque non nos deu tempo. Por certo, colléronnos un exemplar e non sabemos onde está. A reunión de hoxe (16.2.09) foi bastante sobrealimentada (pero dannos pena os nenos de África). Houbo unha chea de comida: Unha pizza de xamón iork, mozzarella e ourego (vulgar pizza con xamón e queixo para os non entendidos) que a trouxo José Ramón (poderíamos seguir falando deste tema indefinidamente, pero queda máis comida (...). As rapazas trouxeron un bocata para cada un. Vicente trouxo unha empanada caseira e eu (Carlos) ensalada. De postre (prepárense señores): Andrea, rosquillas dá súa avoa; Vicente, galletas danesas de Portugal do Froiz de Arzúa do centro de Danacia (consultar atlas); Catalina, "hojaldres riquismos", María, xamón (Non de postre pero non collía) e eu chocolate. Para facervos unha idea, imaxinádevos unha mesa chea de comida e multiplicádea por un 8 ao revés. BIkos e facede moitos comentarios... UUUps, o título é "O TESOURO DE CARRAXE"...